गजल

घर न घाटको भएको त बा ले पिएर हो ।
उ टुहुरो भएको पनि आमा झुण्डीएर हो ।

पोईल गएकी श्रीमती पनि फेरि स्वीकार्‍यो,
सायद आफ्ना साना नानीहरु सम्झिएर हो ।

उ जेलको चिसो छिडीमा रहनुको कारण,
अगेना छेउमा राखेको नौनी पग्लिएर हो ।

आमालाई ब्यथाले च्याप्दै गएको बुझ्नु भो नि?
आफ्नै छोरोको पनि चुल्हो अलग्गिएर हो

यसरी बारम्बार प्रहार मात्र किन गर्छौ हँ?
कि तिम्रो दिन कि मेरो दिन सकिएर हो ?

कविन्द्र घिमिरे
ककनी २ नुवाकोट